Hond
De hond (Canis lupus familiaris) is een gedomesticeerde ondersoort van de wolf. De hond is een roofdier uit de familie van de hondachtigen (Canidae). De hond komt op alle continenten voor, meestal in gezelschap van de mens. Al sinds duizenden jaren wordt de hond gebruikt voor bewakingstaken, bij de jacht, als herdershond en als trekdier. Nog steeds heeft hij werk als politiehond of hulphond, maar de meeste honden worden tegenwoordig gehouden als gezelschapsdier. In Nederland leefden in 2010 ongeveer 1,5 miljoen honden.
Veelgestelde vragen
Hier naast vindt u een aantal algemene onderwerpen met betrekking tot uw kat. Mocht u nog een vraag, opmerking en/of suggestie hebben voor uw dierenarts, neem dan contact op.
Het gebeurt regelmatig dat een hond bijvoorbeeld na een stoeipartij kreupel loopt. Door een korte draai kan de voorste kruisband in de knie makkelijk beschadigen en zelfs afscheuren.
Doordat het onderbeen hierna de meniscus niet meer goed belast kan meteen of na verloop van tijd de binnenste meniscus scheuren. Dit is ook de reden dat we de knie weer willen stabiliseren.
Bij fitte honden groter dan 15 kg adviseren wij de TTA methode; hierbij wordt het krachtenspel in de knie gewijzigd, waardoor de voorste kruisband overbodig wordt. Het enige nadeel is dat het een duurdere operatie is dan de “teugel” methode.
Het gewricht wordt geopend en een gescheurde meniscus wordt behandeld. Hierna hebben we 2 methoden:
Teugel methode:Bij de teugel methode kunnen we op verschillende manieren een kunststof band inbrengen, die de kapotte voorste kruisband vervangt.
Deze kunstband kan door de dubbele bevestiging tot 500kg (bij zware honden) opvangen en dat is soms ook nodig. Doordat de stand van het onderbeen verbeterd , wordt de kracht op de meniscus verbeterd.
Prognose is goed, soms na wat extra aandacht zoals fysiotherapie.
Kosten €500-700 afhankelijk van grootte hond
TTA methode:
Na inspectie van het gewricht wordt de aanhechting van de kniepees op het onderbeen verzet; het verzette fragment wordt gestabiliseerd door een titanium korf. Deze gepatenteerde korf blijft permanent in het been.
Een voorste kruisband is niet meer nodig!
Kosten €1200 (bij honden > 40 kg €100 toeslag)
Elleboogdysplasie is een ziektebeeld van de elleboog, waarbij chronische kreupelheid en veranderingen aan de elleboog ontstaan.
De oorzaak hiervan ligt bij een viertal ziektebeelden, die alleen of tegelijkertijd kunnen voorkomen.
ED komt vooral voor bij de grotere hondenrassen, maar kan bij iedere (jonge) hond ontstaan.
De aandoening is in aanleg erfelijk, maar de omgeving bepaalt of ED zich openbaart. Voeding en bewegingspatroon (belasting) zijn hierbij doorslaggevend. Zo kan het dus zijn, dat een hond met ED-vrije ouders het volledige ziektebeeld ontwikkeld.
ED bestaat uit 4 problemen
- Los processus anconeus (LPA)
- Osteochondrosis dissecans (OCD)
- Los processus coronoideus (LPC)
- Incongruentie
LPA
Een LPA kan ontstaan doordat het processus anconeus (PA) niet vastgegroeid is aan de ellepijp. Wellicht doordat het PA niet lekker paste in het gat van de opperarm. Een LPA kan verwijderd worden, maar we moeten ons realiseren dat we hierna een minder stabiele elleboog overhebben.
OCD
OCD onstaat doordat onder de kraakbeenbekleding van het gewricht een steriele botontsteking plaatsvindt; hierdoor laat het gewrichtskraakbeen plaatselijk los. Losse fragmenten moeten operatief worden verwijderd.
LPC
Het processus coronoideus kan afbreken, meestal voordat het verbeend is. Bijvoorbeeld als de groei van het spaakbeen achterblijft is de druk op het PC zo groot, dat het afbreekt. Het afgebroken stukje zit aanvankelijk nog precies op zijn plaats en kan dus soms zelfs met een röntgenfoto niet te zien zijn. Een LPC moet chirurgisch verwijderd worden.
Incongruentie
De elleboog is een complex gewricht, waarbij alles precies moet passen.
Bij incongruentie van de opperarm, spaakbeen en ellepijp wordt de belasting in het gewricht op sommige plekken te groot. Dit resulteert via microbeschadigingen tot de bovenstaande ziektebeelden.
Diagnosevorming
Kliniek voor Dieren Woerden is gecertificeerd voor het maken van officiele ED-foto’s. Als uw hond verdacht wordt van ED worden onder een roesje röntgenfoto’s gemaakt.
Er wordt met u een plan opgesteld om de hond te laten herstellen, indien mogelijk zonder operatie. Dit houdt in dat voeding en beweging doorgenomen worden, ondersteund door medicijnen.
Prognose
Als u er snel bij bent, kan regelmatig succes geboekt worden met een conservatieve behandeling; dwz geen operatie. Als een operatie toch nodig is, is de prognose ook goed. Bedenk wel dat als er een stukje uit de elleboog is gehaald ,dit gewricht nooit meer zo stabiel wordt als een gezond gewricht. Geopereerde dieren ontwikkelen regelmatig arthrose.
Anaalklieren zijn zakjes, die eigenlijk instulpingen van de huid zijn. Ze zijn aan de binnenkant bekleed met kliertjes die een sterk ruikende substantie produceren die in de zakjes blijft totdat de hond ze leegt. Dat kan gebeuren bij het ontlasten, of tijdens een vechtpartij, bij grote angst of andere opwinding.
De anaalklieren bevinden zich ongeveer op 4 en 8 uur naast de anus, onder de huid. Ze zijn normaal alleen te voelen als ze enigszins gevuld zijn.
Functie
De substantie is normaal gesproken bruinig, dun en korrelig, en moet door een dun afvoerbuisje geperst worden, dat aan de rand van de anus uitmondt.
Bij de wolven wordt het leegdrukken van de anaalklieren waarschijnlijk gebruikt om achtervolgers het spoor kwijt te laten raken. Een theorie is, dat de moderne hond dit middel niet meer nodig heeft en dat daardoor de spiertjes die rond de zakjes zitten niet meer zo goed zijn ontwikkeld.
Waarschijnlijk wordt de geur ook gebruikt om signalen af te geven, maar het fijne ervan is niet helemaal duidelijk.
Probleem
Wat wel duidelijk is, is dat veel honden van tijd tot tijd overvulde anaalklieren hebben, die voor irritatie zorgen en kunnen ontsteken.
Ze kunnen gaan sleetje rijden, of onder de staart gaan wroeten met hun snuit, waarna de geur van vacht en bek minder plezierig wordt.
De inhoud kan dik en taai zijn, wat de oorzaak kan zijn van de verstopping, maar ook een gevolg ervan.
Nu kan er gemakkelijk een ontsteking ontstaan. De inhoud kan dan overgaan in pus, die bij abcesvorming doorbreekt door de huid. Dan hebben we meestal te maken met een minder fitte tot behoorlijk zieke hond, die nodig naar zijn dierenarts moet.
De behandeling
De behandeling bestaat natuurlijk o.a. uit het leegdrukken van de zakjes (hoe eerder hoe beter, het liefst voordat er een ontsteking is ontstaan), en zonodig een antibioticumkuur en spoelen. Ook de voeding kan een rol spelen.
Vaak is het regelmatig leegmaken voldoende, maar bij sommige honden blijft het probleem terugkeren, en is operatief verwijderen van de zakjes de enige manier om er definitief geen last meer van te hebben.
Operatie
Er is maar één goede techniek en dat is de anaalklieren geheel verwijderen. Dit moet gebeuren door een ervaren chirurg, want anders bestaat er een kans dat uw hond zijn ontlasting niet meer kan ophouden!
Ook bestaat er een techniek waarbij de anaalklieren slechts ingesneden worden, waardoor de inhoud makkelijker naar buiten kan. (Wij vinden dat geen oplossing).
De operatie zelf is dus niet zo ingrijpend, maar echt een precisiewerkje, wat nogal wat tijd kost. Na de operatie geven we de honden vaak wat paraffine mee om de ontlasting wat smeuïger te maken.
Na 10 dagen mogen de hechtingen eruit en mag de hond weer alles eten.
Af en toe heeft de hond de eerste weken geen volledige controle over zijn anus; dit verdwijnt echter vanzelf.
Samenvatting
Bij een langdurig anaalklierprobleem is deze operatie door een vakkundige dierenarts een goede keuze.
Als een hond zich krabt heeft hij echt jeuk en dat vindt ie niet fijn. Krabben uit verveling bestaat niet. Krabben aan de kop kan bijvoorbeeld wijzen op een oorontsteking, krabben op de rug wijst op vlooien.Zelf vinden de meeste mensen jeuk zeer vervelend; uw hond ook!
Huidziektes kunnen zeer verschillende oorzaken hebben zoals parasieten, voeding, orgaanziektes, hormoonproblemen, bv allergieen. Wij zijn gemotiveerd om door een goed stappenplan achter de oorzaak te komen en op korte termijn te gaan behandelen.Op lange termijn moet worden voorkomen dat herhaling optreedt.
Jonge honden moeten sowieso ontwormd worden, oudere dieren vier keer per jaar. Honden herbesmetten zich via hun omgeving door gebrek aan enige hygiëne, ze hebben echter ook afweer tegen worminfecties. Om de hoeveelheid besmettelijke eitjes in de omgeving laag te houden moeten we onze honden ontwormen. De speelterreinen van kinderen worden op deze manier ook zo min mogelijk besmet met wormeitjes!
Het castreren van een reu wordt minder vaak gedaan dan een sterilisatie bij de teef. De aanleiding om te castreren kan zijn dat uw reu te dominant is, agressief of oversekst. Castratie werkt ook als uw reu uw visite meteen in ’t kruis duikt om te snuffelen. Uw reu wordt al met al een stuk relaxter en makkelijker op te voeden. Dit wil niet zeggen dat uw reu na castratie met iedere reu overweg kan. Angstbijten verdwijnt niet na castratie!
Andere redenen voor castratie zijn van lichamelijke aard, zoals prostaat- of testikel tumoren. Er zijn tegenwoordig ook implantaten die voor een medicinale (tijdelijke) “castratie” zorgen.
De meeste teven worden rond het 1e levensjaar gesteriliseerd. Eigenlijk is dit een castratie, want de eierstokken worden verwijderd. Als u geen nestje wilt bij uw hond, dan is het voor de teef veel beter om haar op jonge leeftijd te laten steriliseren. Dit komt door de bijzondere hormooncyclus van hondachtigen; er is hormonaal gezien na de loopsheid geen verschil tussen een teefje dat gedekt is en een teefje dat niet gedekt is. Het lichaam van de hond “denkt” twee maanden lang dat het drachtig is! De baarmoeder is gezwollen en sterk doorbloed en houd slijm vast, de melkklieren worden actief, er is veel groeihormoon in het lichaam aanwezig en nog vele andere effecten zijn te meten. Hierdoor is er een reële kans dat uw teefje in meer of mindere mate schijnzwanger wordt, maar ook de kans op suikerziekte, mammatumoren en ernstige baarmoederontsteking op latere leeftijd wordt met elke loopsheid groter! Een bijkomend voordeel is natuurlijk dat uw hond niet meer loops wordt, weg loopt en ongewenst gedekt wordt!
Net als bij mensen moet het afweersysteem van de hond meerdere malen geprikkeld worden om een goede bescherming te krijgen. Het immuunapparaat van een jong dier is nog niet in staat antistoffen te maken en de eerste maanden heeft een pup nog antistoffen van zijn moeder (als het goed is). Terwijl deze maternale immuniteit afneemt, rijpt het eigen immuunapparaat en neemt het langzaam over. In deze periode krijgt de pup gefaseerd de entingen tegen de verschillende ziektes, en de benodigde boosters. We enten tegen hondeziekte, parvo, hepatitis, ziekte van Weil, influenza. Als uw pup naar puppycursus gaat kan het handig zijn in deze basisenting de kennelhoest-enting op te nemen. Dit is een behoorlijk besmettelijke keelontsteking. Bij de laatste enting op 12 weken leeftijd kan indien nodig ook de rabiës enting gegeven worden, maar dit kan later op elk gewenst moment alsnog.
Pups worden besmet met wormen via hun moeder, moedermelk en omgeving. Omdat ze dus eerst afweer op moeten doen tegen wormen, moeten ze de eerste maanden vaak ontwormd worden. Dit geldt voor ieder ras! Vraag om advies!
Wist u dat u veel meer met het karakter van uw hond te maken krijgt dan met het uiterlijk! Een Jack Russell terrier kan veel meer aandacht nodig hebben dan een sullige labrador; die weliswaar veel groter is.
Let vooral op het te verwachten karakter en ga eens een keer mee uit met zo’n hond; dan pas kunt u één en ander goed beoordelen. De meeste fokkers zijn dermate subjectief; dat ze mogelijke problemen – die u als ongewenst beschouwt – niet zien. Neem dus geen Bordercollie als u weinig tijd heeft en geen Rottweiler als u niet sterk in uw schoenen staat. Verder raden wij u sterk aan als u een bepaald ras op het oog heeft, goed te informeren naar eventuele rasgebonden problemen!